παραλογισμοί

*Η «πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην ιστορία της Ε.Ε.»

εκκενώνει την κατειλημμένη Πρυτανεία

παραβιάζοντας το Πανεπιστημιακό άσυλο

λίγο καιρό πριν Η ΙΔΙΑ το επαναφέρει με νόμο.

*Ο πρύτανης, βγάζει ανακοίνωση πως «θα χαθούν ζωές» από ναρκωτικά μες την Πρυτανεία 

και στην ουσία καλεί ξανά την αστυνομία να την εκκενώσει

ενώ 

(α) μέσα δεν υπήρχαν καθόλου ναρκωτικά και το ξέρανε καλά (ο φύλακας του κτηρίου ήταν εκεί σε όλη τη διάρκεια της κατάληψης)

(β) για χρόνια γίνεται χρήση και εμπόριο πρέζας ΑΚΡΙΒΩΣ δίπλα από την Πρυτανεία

(γ) οι αναρχικοί έχουν δώσει τεράστιο αγώνα ενάντια στην πρέζα, διώχνοντας πρεζέμπορους από τα 
Εξάρχεια, ακόμη και με όπλα 

(δ) 2 μέρες πριν την ανακοίνωση, συλλαμβάνεται παλιός αστυνομικός με 300 κιλά ηρωίνης.

*«Ανεξέλεγκτες καταστάσεις και βία από τους καταληψίες» λένε τα ΜΜΕ

ενώ τη βραδιά της πρώτης περικύκλωσης

όσοι ήταν στην κατάληψη, παίζανε όλοι μαζί Trivial στο αμφιθέατρο.

*Όχι μόνο έχουμε δημοκρατία, αλλά και αριστερή – προοδευτική κυβέρνηση

όμως αν έχεις αναρχικές – αντιεξουσιαστικές αντιλήψεις

πρακτικά απαγορεύεται να τις εκφράζεις δημόσια ή να έχεις πολιτική δράση

γιατί «49 άτομα συνέλαβαν γύρω από την Πρυτανεία»

και τις 4 τελευταίες μέρες αν ήθελες να μπεις/βγεις

είχες κυριολεκτικά περισσότερες πιθανότητες να σε πιάσουν από το να τα καταφέρεις.

*Ολοκληρωτισμός και καπιταλισμός έχουν κυριεύσει απόλυτα τις κοινωνίες

οι λίγοι που το καταλαβαίνουν και αντιστέκονται 

βρίσκουν απέναντί τους όχι μόνο κράτος - ΜΜΕ - φασίστες

αλλά και τους ίδιους τους πολίτες που δε θέλουν κανέναν να χαλά την «ηρεμία»  ΤΟΥΣ --πράγμα που ακριβώς αποδεικνύει την απόλυτη κυριαρχία ολοκληρωτισμού – καπιταλισμού.

*Να τα βλέπεις όλα αυτά

να τρέμεις από οργή και νεύρα

να πιέζεις τον εαυτό σου να μη χάσει το μυαλό του.

Γιατί αφού τα ξέρεις όλα αυτά και τα καταλαβαίνεις

υπάρχουν δύο επιλογές:

ή τα πολεμάς μέχρι τέλους, παίζοντας τον κώλο σου

ή απλά φεύγεις μακριά, τουλάχιστον να μην είσαι κομμάτι τους και πας να φτιάξεις κάτι καλύτερο.

Οτιδήποτε άλλο, μου κάνει για υποκρισία..

-ca.lu

Υ.Γ.: Και μην ξεχνάτε:

ετούτο το τραγούδι

Θέλω να σας πω ένα μικρό τραγούδι

Στιχάκια ενός χαρτιού που ‘χε για χρόνια ξεχαστεί

Στην τσέπη ενός ονείρου που λησμόνησε η ζωή

Ακούστε το λοιπόν ετούτο το τραγούδι

Είναι ο σκοπός ξεκούρδιστης κιθάρας

Λαούτου που του κόπηκε η μία του χορδή

Χορός μιας μπαλαρίνας που ‘ταν πάντοτε κουτσή

Ακούστε το λοιπόν ετούτο το τραγούδι

Αναστεναγμός από παλιό δοξάρι

Που ζει κάπου μακριά από τ’ ωραίο του βιολί

Κωφάλαλο αμανέ του γράφει ‘δω και μια ζωή

Κι ίσως του ‘χει γράψει κι ετούτο το τραγούδι

Στίχοι μια φορά που σβήσαν απ’ το δάκρυ

Συνθέτη που λησμόνησε να γράφει μουσική

Τενόρου που του βράχνιασε η καθαρή φωνή

Και δάκρυ από τ’ άτυχο ετούτο το τραγούδι

Τ’ όνειρο ποτέ αν τη ζωή αψηφήσει

Και το βιολί με το δοξάρι σμίξουνε μαζί

Οι στίχοι απ’ το σχισμένο μες στην τσέπη το χαρτί

Ίσως και να γενούν ετούτο το τραγούδι.

-ψ.ψ.