[Έτσι θα γινόταν]
Είναι η ώρα που το κριθάρι θα έγερνε στην είσοδο των πρώτων θαμώνων της μπάρας της Καραϊσκάκη. Θα δούλευε ο Πρόμι κι η μουσική θα ήταν κάποιο lp El Jazzy Chavo. Κάποιος μόνος του πίσω από την μηχανή του καφέ θα είχε ήδη αργήσει. Άλλος ένας με περισσότερο χρόνο απάνω του θα έπινε καφέ κοιτώντας αδιάκοπα το κινητό του κάτω από την κούκλα του μουστακαλή ακροβάτη. Στα έξω τραπέζια τα πιτσιρίκια θα έρχονταν και θα φεύγαν με αυξανόμενη ταχύτητα. Εγώ μαζί με έναν ακόμα θα ανοίγαμε το βράδυ. Το φως ακόμη δυνατό θα τέντωνε τα λαρύγγια μας σε άσπρο πάτο ψηλού ποτηριού. Δυο τρεις κουβέντες, αναπάντητα ερωτήματα για τις δυνατότητες του αποψινού βραδιού κι επιστροφή στο παγωμένο μπουκάλι. Πάλι θα κοιτούσα το ρολόι μου και θα υπολόγιζα τον απαιτούμενο χρόνο της χαλάρωσης, του ακούσματος, της πιθανότητας να πάω κι από την Καραπαπά, όπως κι αυτήν να ανατραπούν όλα σε ένα βαθύ ξενύχτι με φίλους και κόσμο και δύο τρία ποιήματα στο τσεπάκι μου για αύριο. Εξάλλου θα είχα ήδη υποσχεθεί στο σπίτι μου πως θα βγω μόνο για μια μπύρα κι οι υποσχέσεις είναι αυτές που μας έφεραν εδώ που είμαστε. Υποσχέσεις για έναν καλύτερο κόσμο αρκεί να καταφέρεις να μείνεις ζωντανός. Θα ένιωθα ήδη τον πρώτο στίχο να πλάθεται. Σιγά σιγά το μαγαζί θα γέμιζε, θα ανταλλάζαμε αστεία και σιωπές και θα ψήναμε ο ένας τον άλλον να πιούμε λίγο ακόμη. Θα ‘ρχόταν κι αυτός, θα αράζαμε σε τραπεζάκι έξω, δίπλα στην σόμπα κι η νύχτα θα είχε σφραγιστεί ως τέτοια κι απόψε. Το μόνο που θα μας έμενε θα ήταν να μην την προδώσουμε σε ανέξοδες ηλιοφάνειες και μηρυκασμούς αχώνευτων προβλημάτων. Τη νύχτα πρέπει να την έχεις από κοντά, να την κανακεύεις και να την φροντίζεις αλλιώς θα σε πετάξει στο πρώτο τυχαίο πρωινό που θα βρει μες σε ατσαλάκωτα σεντόνια και σεταρισμένες πιτζάμες. Έπειτα, όπως είναι προδιαγεγραμμένο στους δρόμους αυτής της πόλης, θα πηγαίναμε κι από κει, να εισπράξουμε την απαραίτητη βουβαμάρα και σπίντα προκειμένου να φτάσει η ώρα του γυρισμού. Αν ήμασταν τυχεροί θα φωλιάζαμε ο ένας μες στον άλλον μέχρι οι ασυναρτησίες μας να αποκτήσουν νόημα κι αν όχι θα έφευγα σίγουρα πρώτος για να ανέβω σουζάτος ως την κυρά μου. Ναι, έτσι θα γινόταν, έτσι έχει γίνει χίλιες φορές και θα ξαναγίνει. Αρκεί να παν να γαμηθούν όλα, να σε πάρω τώρα τηλέφωνο, να βρεθούμε να πλακωθούμε στο πιώμα, γιατί έτσι μας αρέσει και τα ρέστα, γιατί το χρειαζόμαστε και το θέλουμε, γιατί τώρα, γιατί αύριο μάγκα μου· το αύριο είναι το πιο σίγουρο μέρος για να χαθούμε κι είναι κρίμα. Υγεία.
Σκίτσο-Κείμενο: ένα έτσι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου