εκλάμψεις στο σκοτάδι: ανακοίνωση για την δημιουργία κοινότητας

 *Κάλεσμα για την δημιουργία κοινότητας με αφορμή τις νέες συνθήκες. Σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται για συμμετοχή, ας επικοινωνήσει μαζί μας.

----

ΕΚΛΑΜΨΕΙΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Έγινε πια λόγος η δραπέτευση μας-
τη σχεδιάζουμε
τη συζητάμε
αλλά
δεν την αποφασίζουμε.
Μα , ο σκοπός είναι να δραπετεύσεις εγκαίρως προτού εκτίσεις ολόκληρη την ποινή σου στο κάτεργο.
[Στ. Γεράνης]

Πολλά από αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα, έχουμε την αίσθηση ότι πιθανότατα είναι αρκετά πιο κρίσιμα απ' όσο μπορούμε να αντιληφθούμε τώρα. Από τη μία, η ολοφάνερη πλέον απουσία σοβαρού σχεδίου για την αντιμετώπιση του κορονοϊού θέτει σε κίνδυνο τις ζωές αρκετών ανθρώπων, ενώ από την άλλη η αστική τάξη μαζί με το κράτος εκμεταλλεύονται την πανδημία προκειμένου να σκληρύνουν ακόμη περισσότερο την κυριαρχία τους πάνω στις ζωές μας.

Παράλληλα, στρώνεται το χαλί για να υποδεχθούμε ένα μέλλον ιδιαιτέρως δυστοπικό, πνιγμένο στον έλεγχο, την εκμετάλλευση, την απομόνωση και την απελπισία. Φυσικά, από την μεριά μας, δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε σιωπηλοί μπροστά στην επέλαση της δυστυχίας και της παράνοιας, αλλά ούτε και απλά να "διαμαρτυρόμαστε".

Σε ό,τι μας αναλογεί, λοιπόν, οργανωνόμαστε και ενωμένοι αντιστεκόμαστε στην παραίτηση, προσπαθώντας να προσεγγίσουμε όσο γίνεται τις επιθυμίες μας, ακόμη και στο σήμερα.

Δεν έχουμε αυταπάτες ή υπερβολικές απαιτήσεις από τα σχέδιά μας, δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι ούτε υποχρέωσή μας, ούτε καν ικανότητά μας, για την ώρα τουλάχιστον, να πετύχουμε πράγματα που φτάνουν πολύ πέρα από εμάς και τους γύρω μας. Κάνουμε απλά ό,τι μπορούμε, αντί να μην κάνουμε τίποτα. Μες στην ξηρασία που απλώνεται παντού, προσπαθούμε να κρατήσουμε ανθισμένο ένα περιβόλι.

Δημιουργούμε μια ευρύτερη κοινότητα με εξαρχής πρακτικό χαρακτήρα και ορισμένα συγκεκριμένα πλάνα ως ξεκίνημα (κείμενα, αυτοκόλλητα, πολύμορφο καλλιτεχνικό πρότζεκτ σχετικά με τις νέες συνθήκες κ.α.) Παράλληλα, θα συνεχίζουν να κατατίθενται ιδέες και από εμάς και από όποιον και όποια το επιθυμεί, πράγμα που είναι όχι απλά θεμιτό, μα αναγκαίο για να συνεχίσουμε.

Δεν σκοπεύουμε να μείνουμε απλοί θεατές και να αποδεχθούμε την δυστυχία που μας επιβάλλεται, αντιθέτως επιλέγουμε να αναζητήσουμε την -ελάχιστη- συμμετοχή μας στην εξέλιξη των πραγμάτων.