Στίχοι-Ερμηνεία-Βίντεο: Ψογκ
Ηχογράφηση-Παραγωγή-Μίξη: Esostrephia
"Νοέμβριος"
Να χαθώ μέσα σ’ ενα στενό των κυκλάδων, να μη βγω ποτέ
Να μην ξέρω τι κάνω, ποιος είμαι, πού πάω, πόσο μάλλον γιατί
Να ‘χω γίνει κομμάτια με Τζέιμσον κι Άλφα, να πάψω ρε πια να ρωτάω
Να ‘χει η θάλασσα αντάρα και καταραμένος να μοιάζει ο ουρανός και σταχτί.
Να χαθώ στην Ερμούπολη και στα Θολάρια, να βγω ποιου δεν ξέρω στη χώρα νησιού
Να χαθώ στα σκοτάδια κι αν αύριο ξυπνήσω να ‘μ’ ίσκιος συκιάς στην πλατεία
Να μην έρθουν να παίξουν παιδιά, μόνο δυο-τρία γατιά που χαθήκαν κι αυτά
Να ‘χει γδάρτη βοριά, άνθρωπος να μη μπορεί να σταθεί, να τον πιάνει ναυτία.
Άμα βρέξει να πέσουν στις πλάκες τα φώτα του δρόμου και να ‘μ’ η ομορφιά που κανείς δε θα δει
Κι αν ξεχάστηκες κι άξαφνα γέρασες να ΄ρθεις και ίσως να δεις στα νερά τον εαυτό σου παιδί
Έχει μια βοκαμβίλια στην άκρη του δρόμου, τυλίγει μια λάμπα που νύσταξε
Θέλει να κοιμηθεί μα από κάτω της κλαίει μια κοπέλα
(Οδός Βυζαντίου και Τζαβέλα)
Να την παρηγορήσει θα ήθελε, αδιάκριτη νιώθει και δίστασε
Πάλι το ‘σκασε η σκέψη μου από τον φεγγίτη και μίσεψε
Ψάχνω έρημη αλάνα για να κατουρήσω, πώς έφτασα πια τόσο κάτω;
Να ‘χα εύχομαι, λέω, τη ζωή από πάντα κομμένη στο πιάτο
Δες με πάλι μικρό και αδύναμο, να ‘μαι 26 και ήδη να μη με κρατάνε τα πόδια
Και να λέω το βρήκα, θα γράψω, θα γράψω, θα γράψω και να μη βρίσκω πάλι τα λόγια
Τα λόγια τα πήρε η παλίρροια. Μείνανε μόνο ρολόγια.
Η θάλασσα απέναντι μαύρη κι απέραντη, τ’ άστρα χαθήκαν, για σβήστε τα φώτα για λίγο να δούμε πού είμαστε
Λοιπόν είμαι μόνος, κανείς δε με ξέρει εδώ που το κύμα με ξέβρασε
Ελεύθερος είμαι και είμαι χαμένος, κανείς δε θα ξέρει ποιος είμαι αν αύριο βρεθώ στ’ ακρογυάλι πνιγμένος.
Esostrephia:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου