αν τρέφεις το τέρας, δε θα το συντρίψεις ποτέ

Διαχρονικά, κάθε εξουσιαστική μορφή αναζητά τρόπους, ύπουλα μέσα, προκειμένου να καθοδηγήσει, να ελέγξει, να συμμορφώσει και να υποτάξει τους στόχους της σ’ ένα οργανωμένο και καλοστημένο σύστημα ροής, που θα διαμορφώνει και θα καθορίζει κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής κατά τα πρότυπα και τα συμφέροντα των εξουσιαστικών μονάδων, ξεζουμίζοντας από τον απλό άνθρωπο τη δύναμή του να λαμβάνει πρωτοβουλίες, να ξεσηκώνεται, να καλλιεργείται.

Η υποταγή, ωστόσο, πλέον δε μπορεί να γίνει στέρεη κατάσταση μέσα από εξαπόλυση μιας ολοφάνερης επίθεσης, μιας πλήρως ξεκάθαρης καταστρατήγησης των ελευθεριών μας. Αυτό επιδιώκεται να γίνει αργά και σταθερά, έως την πλήρη εξάλειψη της αυθυπαρξίας του νου. Ακόμα κι αν αυτό επιτευχθεί, η ιστορία έχει αποδείξει πως με το πλήρωμα του χρόνου είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει. Γιατί ο ανθρώπινος νους ξέρει να αμφισβητεί, να οραματίζεται, να αντιστέκεται και να καταστρέφει τον ιό της κυριαρχίας.

Η εξέγερση είναι στο αίμα του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος δε μπορεί να προοδεύσει, δε μπορεί να ευτυχήσει, δε μπορεί να καλλιεργηθεί όταν είναι παγιδευμένος στις μηχανές παραγωγής και στο λαβύρινθο της κατανάλωσης, όταν του ζητάνε να θυσιάσει το κορμί και την ψυχή του στο βωμό του χρήματος. Μόνος γνήσιος καλλιεργημένος άνθρωπος ο κάθε εξεγερμένος. Ο κάθε άπιστος απέναντι στη θρησκεία του κεφαλαίου και τον «παντοδύναμο θεό» του κράτους. Ο υπερασπιστής της ζωής, της ταπεινοφροσύνης, και της αξιοπρέπειας.

Η εξουσία, λοιπόν, στο πρόσωπο της μεγαλοαστικής τάξης του 21ου αιώνα, προκειμένου να απλώσει τα αγκάθια της και να ανθίσουν στους κήπους του λαού τα σαρκοφάγα άνθη του καπιταλισμού και του κράτους, καταφεύγει σε δόλια μέσα που συνεπάγονται το τρίπτυχο χειραγώγηση-πειθώ-έλεγχος, με τη συνοδεία της καταστολής των όσων αντιφρονούντων.

Ο σύγχρονος καπιταλισμός σε σπρώχνει να πέσεις στο γκρεμό, να γίνεις γρανάζι στη μηχανή του, σε αυτόν τον «παράδεισο» της ελεύθερης αγοράς των μεγαλοστομάτων. Σε αποπροσωποποιεί, από υποκείμενο σε καθιστά αντικείμενο, και μάλιστα, αντικείμενο εκμετάλλευσης. Το καπιταλιστικό κράτος σε ντύνει με το πρόσωπο του ευτυχισμένου καταναλωτή, του ελεύθερου εργαζόμενου, του υπεύθυνου πολίτη, του καλού φοιτητή, ή αλλιώς, σε γδύνει στο πρόσωπο του αδίστακτου τρομοκράτη.

Το σύστημα σε πείθει πως το χρειάζεσαι, πως χρειάζεσαι τα αφεντικά όσο και το μισθό σου, πως οι έννοιες της αυτοοργάνωσης και της αντιεξουσίας είναι ηλίθιες, αντιδημοκρατικές, επικίνδυνες. Επικίνδυνες για τα μονοπώλιά τους.

Το κράτος φιμώνει, ξεπλένει, καταστέλλει. Αλλά το κράτος τώρα σου κλείνει το μάτι, σε δωροδοκεί. Το λεγόμενο «πάσο ελευθερίας» των 150 ευρώ σε όσους της ηλικιακής ομάδας 18-25 ετών εμβολιαστούν είναι μια ολοζώντανη απόδειξη της σήψης, της παρακμής του κράτους και του συστήματος υγείας που αυτό ελέγχει.

Ποιος θα μπορούσε να είναι πιο ύπουλος τρόπος να εξαπλωθούν οι εμβολιασμοί στον πληθυσμό, από την παραχώρηση χρηματικής αμοιβής σε τόσους που πλήγωνται από την οικονομική κρίση και που περίμεναν τόσο καιρό το άνοιγμα όλων των κέντρων διασκέδασης και ψυχαγωγίας, καθώς και του εσωτερικού τουρισμού;

Μάλιστα, στοχευμένα για το πιο ζωντανό και δυναμικό κομμάτι του, αυτό που τον προηγούμενο καιρό βρέθηκε στους δρόμους, πραγματοποίησε καταλήψεις στα πανεπιστήμια, συγκρούστηκε ενάντια στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς‧ τη νεολαία.

Πώς είναι δυνατόν αυτό το κομμάτι του λαού να δεχτεί τα λεφτά του κράτους που επιδίδεται στη σπατάλη, που πληρώνει για την εισαγωγή μπάτσων στα πανεπιστήμιά τους, που πληρώνει αστυνομικά σώματα που περιπολούν τις γειτονιές και βαράνε τους συνανθρώπους τους στις πλατείες, που δωροδοκούν με υπέρογκα ποσά τα μέσα μαζικού ψεύδους, που τα χώνουν στις τσέπες των επενδυτικών, κι όλα πάντα στο όνομα της υγείας και της κοινής ευημερίας;

Πώς είναι δυνατόν αυτά τα χρήματα να θεωρηθούν δώρο προς εμάς, όταν όλα είναι κλεμμένα από εμάς;

Η υγεία είναι ένα αγαθό στο οποίο κάθε άνθρωπος αδιαμφισβήτητα θα πρέπει να έχει ελεύθερη πρόσβαση, χωρίς πολιτικά μεσάζοντα στοιχεία, τα οποία οδηγούν αναπόφευκτα στον εκφυλισμό της. Η υγεία είναι αρετή. Η υγεία δεν εμπνέεται από δωροδοκίες.

Το σύστημα ριζώνει και ριζώνει και ριζώνει, εξαπλώνεται. Ποιος θα βρεθεί να κόψει το αιμοβόρο δέντρο όταν κάποιοι συνεχίζουν να τρέφονται με τους αηδιαστικούς του καρπούς; Ο καθένας μας θα πρέπει να αποφασίσει αν θα θάψει την αλήθεια της πολιτικής παρακμής εξαπλώνοντας την υποκρισία, ή αν θα ξεθάψει το κυβερνητικό παραμύθι, εξαπλώνοντας την εξέγερση. Γιατί αν τρέφεις το τέρας, δε θα καταφέρεις να το συντρίψεις ποτέ.

Καθαρή συνείδηση. Ανυποταγή. Μα πάνω απ’ όλα, αξιοπρέπεια.

-Βανέσα Σελε