Πάντοτε ξεκινάμε με
μια δυσπιστία προς αποφάσεις που
παίρνονται πίσω από κλειστές πόρτες,
πόσο μάλλον όταν δεν βασίζονται σε
κάποια λογική σειρά, πόσο μάλλον όταν
δηλώνεται πως οι αποφάσεις αυτές "είναι
για το καλό μας", το οποίο εμείς δήθεν
δεν γνωρίζουμε.
Φυσικά και δεν
αρνούμαστε την ύπαρξη του κορονοϊού
και την επικινδυνότητά του, αμφισβητούμε
όμως τον βαθμό αυτής της επικινδυνότητας.
Και, κυρίως, δεν εμπιστευόμαστε ούτε
στο ελάχιστο την πολιτική του κράτους
και των παγκόσμιων ελίτ, που έχουν δείξει
πολλές φορές ότι μεταξύ των σκοπών τους,
είναι και ο όλο και πιο ολοκληρωτικός
έλεγχος του πληθυσμού. Η εμφάνιση του
κορονοϊού λοιπόν, αποτέλεσε μια θαυμάσια
ευκαιρία ώστε να κάνουν αρκετά βήματα
προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτό δεν μπορεί
να το διαψεύσει κανείς.
Δεν θα μπούμε
στην διαδικασία να παραθέσουμε στοιχεία
ή έρευνες προκειμένου να "αποδείξουμε"
κάτι, μιας και δεν έχουμε την απαραίτητη
κατάρτιση για κάτι τέτοιο. Γνωρίζουμε
όμως ότι η όλη διαχείριση του ζητήματος
από το κράτος ήταν άστοχη, ύποπτη
αναφορικά με τον ποιoν
εξυπηρετούσε και, εν τέλει, επικίνδυνη.
Γνωρίζουμε επίσης ότι ο ιός δεν είναι
δυνατόν να κολλάει με μια απλή βόλτα
στην παραλία χωρίς μάσκα, τη στιγμή που
"δεν κολλάει" στα κλαμπ στη Μύκονο
και στη Σαντορίνη με τους χιλιάδες
τουρίστες.
Τέλος, το ότι πολλοί
ακροδεξιοί και φασίστες κάνουν
κινητοποιήσεις "κατά του κορονοϊού"
που συνοδεύονται από ποικίλα παραληρήματα,
δεν σημαίνει ότι προκειμένου να τους
αντιπαρατεθούμε πρέπει να καταλήγουμε
να γινόμαστε απολογητές του κράτους
και μαχητικοί υποστηρικτές της πολιτικής
του.
Αν κάτι λοιπόν πρέπει να
διαφυλάξουμε στο σήμερα και στις εποχές
που έρχονται είναι η κριτική σκέψη, η
αντίσταση στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, η
υπόστασή μας ως ελεύθεροι άνθρωποι και
οχι ως υπηρέτες του καπιταλισμού που
απλώς θα κάνουν ό,τι τους λένε.
Όσο
οφείλουμε να προστατέψουμε την υγεία
μας, άλλο τόσο οφείλουμε να προστατεύσουμε
και την ελευθερία μας.
*το κείμενο περιλαμβάνεται ως editorial στο Μαμπέτι #12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου