20.5.18

τικ τοκ


Τικ.

Και περπατάμε.
Πάνω απ’ τα κύματα,
τους πεινασμένους καρχαρίες
και τις γυμνόστηθες γοργόνες,
οι πειρατές μάς ανέβασαν στη σανίδα-
και περπατάμε.
Αναζητούμε την άκρη της
και το πλοίο πίσω μας έχει χαθεί
Και περπατάμε.
Το να νιώθεις το ξύλο
να ταλαντεύεται κάτω από τα πόδια σου
είναι η μόνη ένδειξη ότι ζεις ακόμα.
Και-
Να
Φτάνουμε στο τέλος της
Έχει βραδιάσει
Και η μυτερή άκρη της
να δείχνει προς ένα πελώριο
‘12’.

Τοκ.

-Ψογκ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου