του φεγγαρόφωτου, να μην τονε προφτάσει.
Γιατί δεν κοντοστέκει για μια βραδιά, γιατί;
Φεγγάρι φεγγαράκι, που πας γιαλό γιαλό
αυτόν που βούτηξε στη λίμνη να σε πιάσει
τον είδαν οι διαβάτες, τον είπαν πελελό
Της χάρτινης γαλέρας φουσκώνει το πανί
στο μαύρο πέλαγος να βρει μαργαριτάρι
στη θάλασσα πατάει, τη δέχοντ’ οι ουρανοί
Ο ήλιος θα την κάψει τη χάρτινη Αργώ
κι ύστερα θα πατώ το χώμα σου φεγγάρι
εγώ ο καπετάνιος και ο τρελός εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου