αμφιλύκη

Mε δυο τρένα δυο αγόρια

δυο κορίτσια με βαπόρια

φτάνουνε τέλη του μήνα

και θα σμίξουν στην Αθήνα.

Δυο οι αγκαλιές των φίλων

τα χαμόγελα ως τ’ αυτιά τους

δυο φιλιά των ερωτύλων

κι οι χειμώνες μακριά τους.

Tα χαμόγελα ως τ’ αυτιά τους

οι χειμώνες μακριά τους

χαραυγή, στο μάτι τσίμπλα

και οι άνθρωποί τους δίπλα.

Μήνες τρεις κοντά περάσαν

κι ούτε καταλάβαν πότε.

Τα ματόκλαδα σκουριάσαν,

πρώτο δείλι από τότε.

Τι να πρόλαβαν να ζήσουν;

-πώς μετριέται η ζωή σου;-

Μια ζωή στου Φιλοπάππου

έρημη ταράτσα κάπου

μια καρέκλα σ’ έναν κέδρο

Αμοργού ρακή ψημένη

άλλη μια ζωή στον Κέδρο

και μισή στην Αμιένη

Τέσσερις ζωές στην Κρήτη

μια ταινία σ’ ένα σπίτι

το Σαλό ή το Λα Νότε;

Πρώτο δείλι από τότε.

Σε στρατώνες με τη Μπέλλου

με το Νίκο στο καΐκι

μυστικό του οινομέλου:

η ζωή μιαν αμφιλύκη.

Μήνες τρεις κοντά περάσαν

πρώτο σούρουπο από τότε.

Τα ματόκλαδα σκουριάσαν,

πότε βράδιασε, για πότε;

Απαρχές του μαύρου μήνα

φεύγουν τώρα απ’ την Αθήνα

δυο κορίτσια με βαπόρια

με δυο τρένα δυο αγόρια. 

-ψ.ψ.