"Θα μείνω πάντα
ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ’ Αλγέρι και το Σφαξ
θ’ αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ’ ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα `χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ’ όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα `χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες."
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ’ Αλγέρι και το Σφαξ
θ’ αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ’ ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα `χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ’ όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα `χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες."
Ν. Καββαδίας, Mal du Départ
"Επιμονή, υπομονή, πόνος. Αυτά τα τρία. (...) Ήθελα να κάνω
την προσπάθειά μου. Ό,τι κι αν γινόταν, ξέρω ότι φεύγω ως μαχητής"
Σπ. Γιαννιώτης, 36 χρονών, για το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες, χάνοντας το χρυσό για λιγότερο από ένα κλάσμα του δευτερολέπτου και έχοντας αποτύχει να πάρει Ολυμπιακό μετάλλιο τέσσερις φορές, σε πολύ "καλύτερες" ηλικίες
"Όταν με απέκλεισαν απ' την ομάδα στην δεύτερη τάξη του Γυμνασίου έμαθα κάτι. Ότι δεν ήθελα ποτέ πάλι να νιώσω τόσο άσχημα."
M. Jordan
"Το να πείσουμε τα παιδιά μας να έχουνε αυτοπειθαρχία, είναι η προσπάθειά μας να τα κάνουμε ελεύθερα."
Π. Γιαννάκης
-------------------------------
Το Όνειρο ξυπνάει κάθε τόσο μέσα μας και μας καλεί. Όσο πιο κοντά του είμαστε, τόσο πιο χαρούμενοι είμαστε. Αν δεν ματώσουμε για 'κείνο, το Όνειρο φεύγει μακριά. Φεύγει κι αφήνει μια άσχημη και βρωμερή κατάσταση, ένα Βάσανο. Το Βάσανο τρώει τη ζωή και την ψυχή μας. Δεν κρατάμε σφιχτά το Όνειρο είτε γιατί φοβηθήκαμε να το παραδεχτούμε ως τέτοιο, είτε γιατί φοβηθήκαμε να πονέσουμε γι' αυτό. Ποιος όμως δεν φοβήθηκε το Βάσανο;
-C. Lupus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου