φρέντο

Εκεί που κάνεις λίγο την αδιάφορη και γυρνάς το κεφάλι απ'την άλλη, ενώ μιλάει. Χαχ, και πράγματι για λίγο δυσανασχετεί, σκέφτεται μπορεί να βαριέσαι. Το βλέπεις στο πρόσωπό του, νιώθεις λίγο άσχημα.

Αααμμ, μετά.. μετά.. όχι αρκετή οικειότητα ακόμα. Μιλάει και κοιτάς και θες να τον φιλήσεις ή να τον αγκαλιάσεις, μα πως να τον διακόψεις. Άσε και τώρα μπροστά στους φίλους του. Ωωω σε τρώει. Θες να το κάνεις.

Και τότε χαράματα στο λεωφορείο που προσπαθείς να κρατήσεις τον ώμο σου όσο πιο ακίνητο γίνεται, παρά τα τραντάγματα. Μην ξυπνήσει. Τον κοιτάς, τον βλέπεις. Και βασικά βλέπεις πολλά πράγματα, αλλά δεν είσαι σίγουρη. Αλλά μάλλον τα βλέπεις. Και ξαπλωμένοι εκεί, καρφωμένα βλέμματα, σιωπηλοί. Σα να 'στε στο σινεμά. Ξαφνικά μια έντονη ανάγκη. Το νιώθεις να σκαρφαλώνει τον οισοφάγο σου. Σκέφτεσαι ότι μάλλον θα το πεις κ δε θα το καταλάβεις. Λες και είσαι ναρκωμένη. Είναι η πιο άκυρη στιγμή. Είναι μάλλον η στιγμή που θα 'λεγες ένα ασήμαντο αστειάκι, έτσι για μια μικρή έκφραση στο πρόσωπό του.

Ντάξει τελικά σηκώθηκε να κλείσει το παράθυρο. Η ανάγκη υποχωρεί για τώρα..

Μες τις μικρές σου υποχωρήσεις, το μυαλό σου για λίγο δεν υπακούει. Σα να 'χεις θυμώσει. Ντάξει όχι θυμό θυμό. Θυμούλη, μικρό. Λίγος ηλεκτρισμός. Κατάλαβες. Τόσο ώστε να 'σαι λίγο απόμακρη το βράδυ. Κι όμως ξανά το απογοητευμένο βλέμμα του με λίγη απορία. Όπως στην αρχή, μόνο λίγο διαφορετικό. Φαίνεται πως τώρα πρέπει να δικαιολογηθείς. Χαχ, μα δεν αντέχεις για πολύ. Μια κουβέντα του, μία λέξη, άσχετη λέξη. Ίσα ίσα σαν πάει να ξεκινήσει την πρόταση. Κι ο ηλεκτρισμός στον αυχένα σου χαλαρώνει, ναρκώνεσαι πάλι.

Και φτάνεις σπίτι και σκέφτεσαι, και σκέφτεσαι, και σκέφτεσαι. Και αναρωτιέσαι αν όντως νιώθεις αυτό, που νιώθεις ότι νιώθεις. Εδώ μάλλον γελάς λίγο. Καθώς βλέπεις τον εαυτό σου τόσο μικρό και χαριτωμένο. Μικρό και χαριτωμένο, που πίστευε πως δε θα ξανάνιωθε κάπως έτσι.

-paul