Ένα ρίγος στο άγγιγμα
τ’ ουρανού στο κορμί μου
των φερέγγυων άστρων
και σεντόνι τ’ αέρι
Απ’ αλάργο ο ψίθυρος
του κυμάτου η μπάντα
σα νανούρισμα μάνας
από άγνωστα μέρη
Η Κασσιόπη στο πλάι μου
και η Άρκτος παρέκει
μυστικά μουρμουρίζουν
κι ο Θεός μπεκροπίνει
Φυσαλίδα στο πέλαγος
μια στιγμή στους αιώνες
ο Θεός ζει μονάχα
μια στιγμή σαν εκείνη.
-ψ.ψ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου