Τα κύματα μας μαστίγωσαν. Τα κύματα μας ψιθύρισαν καλημέρα.
Μας τράβηξαν μέσα τους για να μας καταβροχθίσουν. Μας έσπρωξαν φιλικά όπως ένα παιδί που παίζει.
Αυτά μας κινούν ακόμη. Αυτά γκρεμίσαν το κάστρο μας στην αμμουδιά.
Παντού μπλε –πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά, κοντά, μακριά- έξω. Βαθύ κόκκινο μέσα.
Δύο κόκκινες πινέζες σε ένα γαλάζιο χαρτόνι. Εκατομμύρια λευκά ίχνη κιμωλίας σε έναν μαυροπίνακα.
Ένα αστέρι πέφτει από πάνω προς τα κάτω. Από κάτω προς τα πάνω.
Εγώ το είδα. Εσύ κάνεις μια ευχή.
Να μη βουλιάξουμε ποτέ. Να βουλιάξουμε μαζί.
Ταξιδέψαμε μαζί. Ναυαγήσαμε μαζί.
Μια ξύλινη σχεδία στον ωκεανό. Μια χάρτινη βαρκούλα στην μπανιέρα.
Μαζί.
-ψ.ψ.
Ψηλέ ακούς πολύ Μπάμπη Στόκα....
ΑπάντησηΔιαγραφή