αποσύνθεση

Α ναι συγγνώμη, ξέχασα τους τρόπους μου. Αγνόησα την κοινωνικότητά μου. Παίρνω μια μπύρα και έρχομαι. Άμστελ ή Φιξ; Φιξ;! Μαλάκας είσαι ρέ; Ντάξει δε σου μιλάω μαλάκα, άμστελ ρεεεε, μόνο σου λέω. Όχι ρε μαλάααααακες, τι λέτε ρεεε Βεργίνα ρε. (Ναι, θέλω άλλο ένα τέταρτο να κάνουμε πως διαφωνούμε για το ποιο ζεστό κάτουρο είναι το πιο νόστιμο. Θέλω να κάνουμε κουβέντα. Να κάνουμε πως διαφωνούμε. Ναι δεν ζω καπιταλιστικά. Είμαι ό,τι πιο αναρχικό ξέρω. Πηγαίνω σε λάιβ και πάρτι, φοράω μαύρα, αράζω Εξάρχεια).  Κάτσε να πάρω ένα εικοσάρικο από την τράπεζα. Φωτιά στις τράπεζες. Αλλά ντάξει κάτσε να το βγάλω. Να πάρω κι άλλη μια μπύρα, κανένα ποτό, κάτι. Μαλάκα μπάτσος! Κάτσε να το παίξω ξεχού. Μαλάκα είμαι κλασμένος. ΕΙΜΑΙ ΚΛΑΣΜΕΝΟΟΟΟΣ! ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΡΕ!!!! Πήρα το εικοσάρικο. Νταξει δέκα απ' αυτά θα πάνε στην ξήγα. Μαλάκα είμαι αλλού. Αλλού σου λέω.  Νομίζω πως νιώθω, νιώθω σε μια εποχή που κανείς δεν νιώθει. Γίνομαι αστείος για να γίνω αρεστός. Πίνω για να γίνω αστείος, να με κάνετε παρέα, είμαι αστείος. Κάνω πως γελάω με τα αστεία σας. Η επανάσταση μου είναι ο αντιεξουσιαστικός μου καφές, η μπύρα που παίρνω, τα ντέλια που ακούω, τα πάρτι οικονομικής ενίσχυσης σε συντρόφους και σε δομές που κάνω ότι ξέρω, οι ρακές που πίνω, το γλυκό δηλητήριο που αποσκοπεί στην κοινωνικότητά μου. Καπνίζω, γιατί δεν ξέρω τι να κάνω τα χέρια μου. Σήμερα δεν έχω τσέπες, τα κουνάω πέρα δώθε, αισθάνομαι γελοίος, τα χέρια μου χορεύουν και δεν ξέρω τι να τα κάνω. Ανάβω ένα τσιγάρο να απασχολώ το ένα μου χέρι. Χρόνος για την κατάληψη δεν υπάρχει. Χθες ξενύχτησα. Οι φασίστες με κυνηγούν, με θεωρούν επικίνδυνο. Και όταν πάω να νιώσω φόβο και απέχθεια για τον εαυτό μου, για το κενό που νιώθω, φροντίζω να το θάψω όσο πιο βαθιά γίνεται με μια ρουφηξιά αμμωνιοζόλ και ποδαρίλας, με μια γουλιά κόκκινου κρασιού, με λίγο ξυδάκι. Μέχρις ότου να γίνω αστείος, να γίνω αρεστός, να κάνουμε παρέα, να με παίρνετε τηλέφωνο. Έκαψα ένα κάδο. Ξεκαύλωσα, δεν καταλαβαίνω το το αίσθημα ικανοποίησης που με κατακλύζει. Επιτέθηκα στον καπιταλισμό. Φώναξα συνθήματα στη συναυλία. Η αλληλεγγύη μου περισσεύει.

Μια τραυματισμένη γάτα με πλησιάζει. Είναι μαύρη. Με πλησιάζει επιθετικά. Μα περνάω καλά. Έχω γκόμενες, έχω την κοινωνική επιβεβαίωση, έχω χτίσει την εικόνα μου. Ο έρωτας που νιώθω είναι οι γκόμενες που φασώνω και πηδάω στα πάρτι. Η γάτα προχωράει και τελικά κάθεται δίπλα μου και μου ψιθυρίζει στο αυτί κάτι που δεν μπορώ να το καταλάβω. Καταλαβαίνω από τον τόνο της φωνής της ότι δεν μου λέει κάτι αστείο. Ξύπνησα. Η γάτα νιαούριζε όλο το βράδυ μέσα στο αυτί μου. Κοιμήθηκα σκατά και ξύπνησα με πονοκέφαλο. Άργησα και έχω δουλεία. Ο πονοκέφαλος ακόμη να μου περάσει. Έχω πονοκέφαλο τρία χρόνια.  Πλέον ο πονοκέφαλος μου έχει επεκταθεί σε όλο μου το σώμα. Τα άκρα μου πονάνε και το μυαλό μου καταριέται τη στιγμή που γνώρισε την μαύρη γάτα. Με ακολουθεί παντού και όταν πάω να μιλήσω μου φωνάζει επιθετικά και κλέβει ένα κομμάτι από κάποιο όργανο μου. Λατρεύει την καρδιά. Τώρα, έχει περισσέψει μόνο ένα μικρό κομμάτι από αυτήν. Το κομμάτι αυτό με κάνει να αισθάνομαι ζήλια και απογοήτευση. Και όταν την βλέπω να κατασπαράζει λαίμαργα την καρδιά μου, το συκώτι και τους πνεύμονες μου, να καθαρίζεται  από το αίμα μου, πάω να της ορμίσω, αλλά ξεχνάω πως δεν έχω πλέον φωνή και το σώμα μου είναι βαρύ. Οι φωνητικές μου χορδές είναι το πρώτο πράγμα που φρόντισε να εξαφανίσει από μέσα μου. Την ικανότητα μου να μιλάω. Χθες το βράδυ την έπιασα να κοιμάται. Είχε στο στόμα της κάποιο μισοφαγωμένο όργανό μου. Πλησίασα σιωπηλά, την έπιασα σφιχτά από το λαιμό και την έπνιξα στον ύπνο της. Έφτυσε ένα κομμάτι της καρδιάς μου, και μετά ξέρασα ό,τι είχε απομείνει από μέσα μου πάνω της και έκλαψα.

                                                                                                                                  -Αγγέλας