δρόμος

Διανύω δρόμους.

Δρόμους όχι βουτηγμένους σε αναπνοές φύσης

και όχι σε αποβράσματα πράσινα.

Δρόμους που πνίγονται στην άσφαλτο

Η άσφαλτος νίκησε στον αγώνα.

Κι ας έπαιξε άτιμα.

Ήταν πιο δυνατή.

Η φύση όμως είναι πιο όμορφη.

Το ξέρετε.

Πινακίδες του STOP, πινακίδες που μου ορίζουν, που με αναγκάζουν να τρέχω με 60 και 70

κατακλύζουν τα μάτια μου σε σημείο όπου κι όταν τα μάτια μου κλείνω

βλέπω νούμερα, νόμους, λόγια.

Για να προστατέψουν το ανθρώπινο είδος, λένε.

Μάταια. Αυτό δε σώζεται με τίποτα.

Τι και αν τρέχω με 200;

Θα πεθάνω- λένε.

όμως δεν γνωρίζουν τον τρόπο.

Στα αυτιά τους όροι άγνωστοι.

Θα πεθάνω ΕΛΕΥΘΕΡΗ και θα ξέρω πως δεν ήμουν μια απ' αυτούς.

Τα στρατιωτάκια, τα πιόνια.

Ναι. Αυτό είναι.

-Μ.