γράμμα στον Άη Βασίλη

(αυτό το κείμενο το είχα γράψει πριν 2 χρόνια για ένα σχετικά "μεγάλο" site, αλλά δε δημοσιεύτηκε ποτέ και επειδή είναι από τα αγαπημένα μου το βάζω τώρα εδώ)

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, δεν ξέρω αν φέτος ήμουνα καλό παιδί. Βασικά, δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει "καλό παιδί". Απ' ό,τι μου έχουν πει, για να είμαι "καλό παιδί" πρέπει να διαβάζω τα μαθήματά μου, να μην αντιμιλάω στους καθηγητές μου και να μην κάνω παρέα με "κακά παιδιά". 

Αν ισχύουν όλα αυτά, πολύ φοβάμαι ότι δε θα μου φέρεις το δώρο μου φέτος. Δεν τήρησα τίποτα. Μία μέρα αντί να διαβάσω τα μαθήματά μου προτίμησα να δω ένα ντοκιμαντέρ και μία άλλη να πάω να παίξω μπάλα με τους φίλους μου. 

Την επομένη, ενώ κάναμε Ιστορία και μιλούσαμε για την επανάσταση του '21, η δασκάλα μου άρχισε να μαλώνει και να ειρωνεύεται ένα συμμαθητή μου που ήταν απ' την Τουρκία. Αυτός, ούτε είχε πει, ούτε είχε κάνει κάτι. Απλώς ήταν Τούρκος. Όταν εγώ διαμαρτυρήθηκα, με πήγε στο διευθυντή γιατί της αντιμίλησα. 

Εκεί, ήταν και ένα κορίτσι από την Πολωνία. Η Νάταλι. Ήταν πανέμορφη. Μου είπε ότι την πήγαιναν συχνά στο γραφείο για τιμωρία επειδή όταν την έβριζαν και την κορόιδευαν οι "μάγκες" του σχολείου για τα σπαστά της ελληνικά, αυτή δεν έβαζε τα κλάματα, αλλά τους απαντούσε. Σκέφτηκα ότι δεν έπρεπε να της ξαναμιλήσω. Ήταν Πολωνέζα. Ήταν και κακό παιδί. Ήταν όμως πανέμορφη... 

Καταλαβαίνεις λοιπόν Άγιε μου Βασίλη, πως, αν όντως "καλό παιδί" σημαίνει αυτό που νομίζω, φέτος δεν πρόκειται να εκπληρώσεις την ευχή μου. Παρ' όλ' αυτά, μιας και μπορεί να κάνω λάθος και να μην είμαι τελικά τόσο "κακό παιδί", θα σου την πω. Άκου προσεκτικά.

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, φέτος τα Χριστούγεννα δε θέλω να μου φέρεις βιβλία γιατί έχω πάρα πολλά και ούτε που ξέρω τι λένε. Θέλω τα βιβλία που θα έφερνες σε μένα να τα πας σε όσα παιδιά δεν έχουν κανένα, σε όσα παιδιά διψούν για γνώση αλλά δεν μπορούν να την αποκτήσουν. Θέλω να χαρίσεις λίγη γνώση σ' εκείνα τα παιδιά που δεν μπορούν να την αγοράσουν.

Μη μου φέρεις ρούχα. Έχω μπόλικα. Να τα πας στα παιδιά που δουλεύουν όλη την ημέρα σε εργοστάσια ρούχων και τα χρήματα που παίρνουν δε φτάνουν ούτε για να αγοράσουν τα ρούχα τους. Και κάθονται και κρυώνουν και ξεπαγιάζουν. Και πολλά πεθαίνουν.

Πάρ' τους και μερικά παιχνίδια. Άμα θέλεις, πέρνα από το σπίτι μου να πάρεις και τα δικά μου, να τους τα χαρίσεις να παίζουν στον ελεύθερο χρόνο τους. Και άμα δεν έχουν ελεύθερο χρόνο, δώσ' τους.

Θέλω επίσης να σταματήσεις τους πολέμους και να φέρεις ειρήνη. Ξέρεις, αν δε γίνονταν οι πόλεμοι, τα παιδιά αυτά θα είχαν και βιβλία και ρούχα και παιχνίδια και ελεύθερο χρόνο. 

Σταμάτα και την εκμετάλλευση. Σε παρακαλώ. Πως το χωράει ο νους μας άνθρωπος να εκμεταλλεύεται άνθρωπο; Όχι, μη βάλεις τους εκμεταλλευτές να γίνουν εκμεταλλευόμενοι και το αντίστροφο. Να εξαλείψεις τελείως την εκμετάλλευση από τον πλανήτη.

Μην ξεχάσεις και την εξουσία. Μερικές δεκάδες άνθρωποι αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον μερικών δισεκατομμυρίων, κάνοντάς τους να πιστεύουν πως συμμετέχουν κι αυτοί στις αποφάσεις και πως έχουμε Δημοκρατία. Πιστεύω πως μπορούμε να αποφασίζουμε εμείς για τον εαυτό μας.

Και τέλος, αγάπη. Μοίρασε απλόχερα σε όλους τους ανθρώπους αγάπη. Τι να τα κάνουμε τα βιβλία, τα ρούχα, τα παιχνίδια, τον ελεύθερο χρόνο, την ειρήνη, την ισότητα και τη Δημοκρατία αν δεν υπάρχει αγάπη; Όλα αυτά θα χάσουν την αξία τους και δε θα έχουν πλέον κανένα νόημα χωρίς αγάπη. Αγάπη. Αγάπη. Δώσε σε όλους τους ανθρώπους αγάπη.

Αυτά είχα να σου πω αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη. Αν κρίνεις ότι ήμουν καλό παιδί, θα σε παρακαλούσα να πραγματοποιήσεις όσα μπορείς. Σε ευχαριστώ πολύ.

Υ.Γ.: Βασικά, τώρα που το ξανασκέφτομαι, Άη Βασίλη άι στο διάολο. Μπορούμε να κάνουμε και μόνοι μας τον κόσμο καλύτερο.

-Canis Lupus