όσο κάποιοι φέρνουν το σκοτάδι, θα 'ναι και κάποιοι να κρατάνε τον ήλιο.

Εδώ και καιρό, το σκοτάδι απλώνεται συνεχώς γύρω μας. Θέλουν ο φόβος να κυριαρχήσει, να κυριέψει κάθε μυαλό και κάθε πτυχή της κοινωνίας. Θέλουν το κεφάλι να είναι πάντα κάτω, το βλέμμα στο πάτωμα, την ψυχή διαλυμμένη, το σώμα να νιώθει ανήμπορο. Δεν τους αρκεί αυτό που έχουν. Δεν τους αρκεί η δύναμη τους και η εξουσία τους πάνω μας. Απαιτούν κι άλλο, συνεχώς κι άλλο, μόνο μια απόλυτη και αιώνια αυξανόμενη διάχυση του πόνου και του σκότους καλύπτει τις αρρωστημένες τους ορέξεις.

Κι όμως εκείνοι είναι λίγοι,
εμείς είμαστε περισσότεροι.

Όσο αυτοί φέρνουν το σκοτάδι, πάντα θα 'ναι κάποιοι να κρατάν τον ήλιο. Πάντα κάποιοι θα τα βάζουν με τα θηρία, άλλοτε χαμένοι κι άλλοτε νικητές. Ο ήλιος δεν σβήνει, γιατί για να τον στηρίζουν έχει τα πιο όμορφα παιδιά. Έχει αυτούς που δεν γνωρίσαν ποτέ ξεκούραση, έχει εκείνους που μεγαλώσαν στον δρόμο κι εκείνες που φοβόνταν να γυρίσουν σπίτι, έχει όσους δεν τα παράτησαν ποτέ και όσους κλάψαν που δεν αντέξαν άλλο, έχει αυτές που νοιάστηκαν για κάθε διπλανό τους κι αυτές που δεν προσκύνησαν ποτέ.

Το σκοτάδι θα το εμποδίσουν οι ντελιβεράδες που δουλεύουν νύχτα, οι φοιτήτριες που χάσαν δυο χρόνια απ' την σχολή, οι γονείς που μεγαλώνουν παιδιά μόνοι, οι αθλητές που φεύγουν και τρέχουν στα βουνά, οι κομμώτριες και οι καθαρίστριες που γυρνάνε από σπίτι σε σπίτι, οι νοσοκόμοι που έχουν ξεχάσει τον ύπνο, οι καλλιτέχνες που έχουν ξεχάσει την τέχνη, οι κοπέλες που φτιάχνουν τα ράφια στα σούπερ μάρκετ, οι νέοι που περνάνε τη μέρα τους διαβάζοντας αγγελίες, όλοι και όλες εμείς μαζί, στοιβαγμένοι ακόμη ένα μεσημέρι μέσα σε κάποιο λεοφωρείο.

Έχουμε τις νύχτες
έχουμε την πίστη
έχουμε το χαμόγελο.

-C. Lupus