σφιγμένα χείλη

 

Σαν πρώην που σ’ έγραψε στ’ αρχίδια της, κοιτάς τον χρόνο

και σαν, απ’ το περβάζι, αέρα που λυσσομανά.

Μες στα σφιγμένα χείλη σου, κλαψομουνιάζεις: «Κρυώνω».

Κανείς ποτέ δε σ’ άκουσε -κι εσύ ξανά μανά.

Πάντα σου φώναζε ο καιρός: «Γδύσου αν τολμάς! Ματώσου!»

Εσύ κουβέρτες έψαχνες, μπας κι απ’ τη ζωή κρυφτείς.

Φλώρε! Ποτέ δεν τόλμησες να μάθεις τον εαυτό σου.

Βολεύτηκες στις απαντήσεις μιας ματιάς κλεφτής.

Νιώθεις και, πόρνη αχόρταγη, τη μοναξιά να γλείφει.

Κι αράζεις μες στο στήθος της, το κρύο και μαλακό.

Η Πόρνη η  π ρ ο α ι ώ ν ι α. Τα βέρια με τη λήθη.

Η Πόρνη που ‘χεις για μαμά και φίλο καρδιακό.

Κι η ζωή, φασέα καγκούρισα σε GLX παπάκι,

κι ο κόσμος να σε προσπερνά, να τρως τη σκόνη του.

Σα στάσεις του μετρό περνούν οι μέρες σου, ανθρωπάκι,

εσύ που ξέμεινες ενός σταθμού σου ακλόνητου.

Και μες στην ανουσιότητα του δρόμου σου του τόσου,

που σε μπανίζει το Κενό κι ο Κόσμος δε σου αρκεί,

Φλώρε! Ποτέ δεν τόλμησες να αρέσεις στον εαυτό σου!

Βολεύτηκες στο κλαψομούνιασμά σου το γλυκύ.

Ομίχλη. 2021.

Ποίηση - Απαγγελία: Ψογκ

Prod. by Anabolic Beatz

Ηχογράφηση-Μίξη: σλίτζι