εσύ, θέλεις να ζεις υποταγμένος;

Η πραγματικότητα μες τον καπιταλισμό, στην βάση της δεν έχει και πολλές διαφορές ανάλογα τις κυβερνήσεις. Οι πολλοί σκοτώνονται στην δουλειά, οι ελάχιστοι πλουτίζουν. Το κράτος "φυλάει την τάξη", τα ΜΜΕ σπέρνουν το μίσος ανάμεσα στο λαό, οι φασίστες κάνουν την αναγκαία βρώμικη δουλειά για να μην χαλάσει η εικόνα της "γλυκιάς Δημοκρατίας" και η ζωή συνεχίζεται με κούραση, άγχος και ψυχολογικά. Οι όποιες στιγμές ευτυχίας, όχι για όλους σπάνιες, απλώς μας θυμίζουν το δώρο της ζωής και την ομορφιά της ύπαρξης, που ακόμη δεν έχουν καταφέρει να εξοντώσουν πλήρως, αλλά κι αυτό μάλλον δεν αργεί.

Μέσα σε όλη αυτή τη συνθήκη, η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται περιχαρής και φουριόζα να βάλει το κερασάκι στην τούρτα. Δεν αρκεί η καπιταλιστική κανονικότητα απλώς να συνεχίζεται. Πρέπει οι υπήκοοι να ξεχάσουν κάθε ιδέα για την ανατροπή της, πρέπει καθένας που χαλάει το σενάριο της "ευτυχισμένης υποταγής" είτε να πειστεί να αποκτήσει έναν χρήσιμο ρόλο εντός της, είτε να φύγει με τις κλωτσιές απ' την αίθουσα.

Απ' τον Ιούλιο που κέρδισαν τις εκλογές, η καταστολή από ύπουλη και διακριτική όπως ήταν, μετατράπηκε σε πρώτο θέμα στην ημερήσια διάταξη. Έχοντας, για αρχή, ως κύριο στόχο τους μετανάστες και τους αναρχικούς, για τους πρώτους χτίζει κλειστά κέντρα κράτησης (δηλαδή φυλακές) και για τους δεύτερους βγάζει τελεσίγραφα περί άμεσης εκκένωσης όλων των καταλήψεων. Κι ακόμη κι αν οι αναρχικοί είναι αρκετά μαχητικοί και οργανωμένοι για να αντισταθούν αξιοπρεπώς, η καταστολή σύντομα θα χτυπήσει την πόρτα σε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια όπως οι φοιτητές, οι ανασφάλιστοι, οι εργάτες κ.λπ.

Σήμερα λοιπόν, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να αποφασίσουμε ποιά ζωή θέλουμε να συνεχιστεί. Καθένας και καθεμιά προσωπικά να κάνει ξεκάθαρο το αν είναι εντάξει με μια ζωή πνιγμένη στο άγχος, την υποταγή, την εκμετάλλευση και τον φόβο. Μια τέτοια καθημερινότητα δεν μας την ετοιμάζουν. Είναι ήδη εδώ και η μόνη περίπτωση να ξεφύγουμε είναι η οργανωμένη και συνεχής δράση. Ατομικά ας πάρουμε θέση, συλλογικά ας ετοιμάσουμε τις κοινότητες και τις απαντήσεις μας.

*editorial απ' το Μαμπέτι #9