το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι, όχι οι ρουφιάνοι και οι προσκυνημένοι

Τις τελευταίες βδομάδες η κυβέρνηση της ΝΔ έχει ξεκινήσει μια επίθεση καταστολής προς τον αναρχικό χώρο και γενικώς προς όποιον/όποια αντιστέκεται. Φυσικά, κάθε σάπιο τμήμα της κοινωνίας δηλώνει ενθουσιασμένο με τις βιαιότητες των μπάτσων και ονειρεύεται ακόμη περισσότερες συλλήψεις, φυλακίσεις και ξυλοδαρμούς. Εννοείται ότι ο κρυφός τους πόθος, τον οποίο ορισμένοι εκφράζουν και δημόσια, είναι μια κοινωνία απόλυτης επιτήρησης, με κάμερες σε κάθε γωνία, όπου όλοι θα δουλεύουμε ήσυχα-ήσυχα για τα κέρδη των αφεντικών και όσοι αρνούνται αυτό το πρότυπο, θα αποκλείονται, θα βασανίζονται, θα φυλακίζονται.

Να διευκρινύσουμε σε αυτό το σημείο ότι δεν έχουμε χούντα, αλλά αστική δημοκρατία. Δηλαδή κυριαρχία των καπιταλιστών πάνω στις ζωές των απλών ανθρώπων. Και, κατά καιρούς, η κυριαρχία αυτή επιλέγει να εκφραστεί κάπως πιο "άκομψα", πάντοτε όμως παραμένει αναμφισβήτητη και συνεχίζει την εργασιακή εκμετάλλευση, την κρατική βία, τους πολέμους, την καταστροφή της φύσης και των ζωών μας.

Ανάμεσα στον κόσμο που αντιστέκεται σε όλο αυτό και αρνείται να αποδεχθεί ως τρόπο ζωής το καπιταλιστικό "αμέρικαν ντριμ", το πιο προωθημένο και μαχητικό τμήμα του πιθανότατα είναι ο αναρχικός χώρος και οι καταλήψεις. Στις καταλήψεις θα βρείτε ανθρώπους οι οποίοι όχι μόνο ονειρεύονται έναν κόσμο που οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων θα στηρίζονται στην ελευθερία, την ευθύνη, το σεβασμό και τη συντροφικότητα, μα από τώρα οικοδομούν τις κοινότητές τους με βάση τις αρχές αυτές. Θα βρείτε ανθρώπους που έχουν πάρει μια μεγάλη απόφαση: να μην παραδωθούν στην μιζέρια και την κατάθλιψη, αλλά να εξεγερθούν απέναντι στην καπιταλιστική κυριαρχία, να αγωνιστούν εναντίον της και παράλληλα να χτίσουν εγχειρήματα και δομές με βάση τα αναρχικά προτάγματα.

Σίγουρα οι αναρχικοί κατά καιρούς κάνουν λάθη και αστοχίες, ορισμένες φορές ιδιαίτερα κατακριτέα. Όποιος όμως αγανακτεί με τα σπασμένα περίπτερα ή με τα σπρέι σε κάποιο μνημείο, ας μας πει κάτι και για τους καθημερινούς ξυλοδαρμούς της αστυνομίας, για τους θανάτους εξαθλιωμένων στα ΑΤ και τις φυλακές, για τους εργάτες που χάνουν τη ζωή τους εν ώρα εργασίας λόγω έλλειψης μέτρων ασφαλείας, για τα πνιγμένα μωρά στο Αιγαίο, για τους μεγαλύτερους ναρκέμπορους της χώρας που δεν είναι άλλοι από την Αστυνομία, για τους παιδόφιλους που γίνανε υπουργοί και μητροπολίτες.

Όλα αυτά όμως είναι η κανονικότητα, οπότε "δεν πειράζει". Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί έχουν όλοι ψυχολογικά... Σε μια τέτοια κανονικότητα, δεν γίνεται παρά να είσαι εναντίον της. Και πράγματι, στις καταλήψεις κανείς δεν πουλάει ναρκωτικά ούτε βιάζει 10χρονα, στις καταλήψεις η γνώμη σου θα ακουστεί ακόμη κι αν δεν είσαι "παλιός", στις καταλήψεις τα αγόρια δεν βλέπουν τα κορίτσια σαν εργαλεία σεξ, στις καταλήψεις θα βρεις κόσμο που θα σε στηρίξει στο πρόβλημα σου, ούτε θα σε κοροιδέψει, ούτε θα σε εκμεταλλευτεί.

Γι' αυτό και όποιος κάνει παρέα με αναρχικούς, δεν μπορεί παρά να πει ότι ακόμη κι αν είναι λίγο περίεργοι, είναι τα καλύτερα παιδιά και σίγουρα δεν προσκυνάνε ποτέ!

-C. Lupus