Το βιβλίο μπορείτε να το παραλάβετε χέρι-με-χέρι μετά από συνεννόηση, σε κάθε εκδήλωση που κάνει το σλίτζι, καθώς και στους παρακάτω χώρους:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
-τσακάλια-
Η Μεσόγειος που έζησα
και ζω, η Μεσόγειος για την οποία έγραψα
και γράφω, είναι τα λερωμένα παπούτσια
όσων δεν σταμάτησαν ποτέ να γυρίζουν,
είναι τα δάκρυα που γεννήσανε πείσμα
και γίνανε φωτιά.
Μιλάω για εμάς, τα
παιδιά της Μεσογείου, τους «περίεργους»,
τους «υπερβολικούς», όπου ο καθένας
είναι ό,τι θέλει, επειδή ακριβώς το
θέλει. Εμείς που τ’ αφήσαμε όλα και
βγάλαμε ένα καλοκαίρι στη θάλασσα, εμείς
που δουλέψαμε έναν μήνα έξτρα για να
πάρουμε τη φανέλα του Σεβτσένκο, εμείς
που βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή με φόβο
και συνείδηση κι από τότε είμαστε πάντα
εκεί, εμείς που ως τα σαράντα δεν μαζέψαμε
τα λεφτά να φύγουμε από τα υπόγεια και
τα χαμηλοτάβανα. Μείναμε εδώ, να υμνούμε
τη θάλασσα, την απέραντη κίνηση, την
αλμύρα, το κάθε της κύμα.
Εμείς, ο ανθός αυτής
της κοινωνίας, το καντήλι της Μεσογείου,
διαλέξαμε έναν δρόμο και τον πήγαμε στο
τέρμα, ξεφτιλίσαμε τους φόβους μας,
ξεπεράσαμε κάθε αναστολή, αγγίξαμε τη
Γη μας. Κόντρα σ’ όσους ζουν στο σκοτάδι
των συμβιβασμών τους, εγκλωβισμένοι σε
μια φαύλη προσπάθεια για την «ιερή»
επιτυχία, για την πλαστή αριστεία, για
οποιοδήποτε περιτύλιγμα της ήττας.
Χαρίζουμε τα βραβεία
και τις κορνίζες, ξέρουμε ότι είμαστε
πιο πετυχημένοι απ’ όλους εκείνους που
βεβήλωσαν το δώρο της ύπαρξης. Αγνοήσαμε
με κόπο τα καλέσματα του καθωσπρέπει,
πιστέψαμε στις επιλογές μας, πονέσαμε,
ματώσαμε, διαλυθήκαμε, αλλά ακόμα και
τσακισμένοι κρατήσαμε τον λόγο μας
απέναντι στη ζωή. Όπως και να ‘χει,
είμαστε ακόμα εδώ: δυο χέρια, δυο πόδια
και το κεφάλι μας ψηλά.
Κι έχουμε την τιμή να
κουβαλάμε τον ήλιο του κόσμου.
Φλάι
Είμαι με αυτούς που
τριγυρνάνε τις νύχτες
με τους εργάτες που
όταν δεν έχουν μεροκάματο, βγαίνουν το
μεσημέρι και πάνε στο πρακτορείο, με το
τζιν, τις σαγιονάρες και τη μπλούζα
κρεμασμένη στον ώμο
με τους αλήτες που τα
βράδια του Νοέμβρη τα περνάνε μόνοι
τους σε κάποιο παλιό μπαρ
με τους Αλβανούς που
αράζουν στα παγκάκια στη Χανιόπορτα,
που ό,τι τους έχει απομείνει χωράει στις
τσέπες τους
με τους ναυτικούς που
κάθε μεσάνυχτα προσεύχονται στη θάλασσα
και λιώνουν στην ποδιά της
και με τους αναρχικούς
που κάνουνε πρωτοχρονιά έξω από τις
φυλακές.
Φωτιά – Θάλασσα -
Μοναξιά
*ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Ανακοίνωση για την κυκλοφορία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου