μπλουζάκια σλίτζι

Βγάλαμε μπλουζάκι.

Για αρχή, θα υπάρχει στο Γλέντι σλίτζι.

Το σήμα είναι μεταξοτυπία, όχι στάμπα, και το μπλουζάκι είναι 100% βαβμάκι, νούμερα από S ως XL. Τα κόκκινα και τα γκρι, έχουν το σήμα περίπου στη θέση της καρδιάς και από πίσω τίποτα. Τα μαύρα έχουν το σήμα πίσω και μεγάλο και μπροστά τίποτα. Για περισσότερες πληροφορίες και για παραλαβή στείλτε μήνημα.

Ευχαριστούμε το 8labprints για τις μεταξοτυπίες.

κάλεσμα στο γλέντι

Το ερχόμενο Σάββατο 29 Ιουνίου στις 18.00 το απόγευμα, σας καλούμε στο ρεμπέτικο-παραδοσιακό γλέντι που οργανώνουμε στο πάρκο της Λαμπηδόνας, στο Βύρωνα. Πέρα από μουσική, φαγητό και ποτό, στο χώρο θα υπάρχει πάγκος με τα βιβλία μας, με όλα τα τεύχη από το Μαμπέτι καθώς και με κανούριο υλικό.

Η πρόσβαση είναι εύκολη μέσω των γραμμών 11 (ολονύκτια), 054, 140, 203, 204, 209. Το γλέντι θα τελειώσει στη 1, για να μην ενοχλούμε τη γειτονιά. Ευχαριστούμε το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα για την παραχώρηση του χώρου.

Ένα γλέντι, πέρα από ένας τρόπος να περάσουμε καλά και να ενισχύσουμε οικονομικά τις δραστηριότητές μας (και ειδικά το Μαμπέτι που δίνεται δωρεάν), είναι και μια πολύ μικρή αλλά υπαρκτή συνθήκη που την ορίζουμε εμείς, μια πρόταση για το πώς θέλουμε να γίνονται τα πράγματα.

Σας περιμένουμε όλους και όλες.

*FB event

**Χάρτης για το μέρος

Μαμπέτι, τεύχος 7

Αυτό το τεύχος έχει τις περισσότερες ανακοινώσεις για πράγματα που είναι προγραμματισμένα για το άμεσο μέλλον. Μετά το νέο σήμα που ανέβηκε προχτές, τα υπόλοιπα θα ανέβουνε σιγά-σιγά και εδώ.

Περιεχόμενα:

Editorial: Φωλιές νερού

Ανακοίνωση για τη δημιουργία Ομάδας Ηχογραφήσεων-Μεταφράσεων του σλίτζι

Μπουγάδα - Κόμμον Άλεξ

Δεκαπενταύγουστος Ι-ΙΙΙ - Ψογκ

Αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι, πάντα είν' ο ίδιος ο λαός - C. Lupus

Σκόρπια - C. Lupus

Κουτσό - Κ.Κ.

*φωτογραφία εξωφύλλου: Maboured

Το Μαμπέτι μπορείτε να το βρείτε στο Συνεργατικό καφενείο Κιούμπρικ, Ανδρέα Μεταξά 12, Εξάρχεια

Άλλα μέρη:

Συνεργατικό καφενείο Κομπρεμί, Δωριέων 26, Άνω Πετράλωνα

Βιβλιοπωλείο Αναλόγιο, Ρούσου Χούρδου 8, Ηράκλειο Κρήτης
Συεργατικό καφενείο Το Χαλικούτι, Κατεχάκη 3, πεζόδρομος Φορτέτσα, Ρέθυμνο
Συνεταιρισμός Τζεπέτο, Κατεχάκη και Χειμάρας, πεζόδρομος Φορτέτσα, Ρέθυμνο
Καφενείο π, Σάμου 2, Μυτιλήνη

Όλα τα τεύχη είναι δωρεάν.

Αν θέλετε να σας στείλουμε αντίτυπα για να μοιράσετε στη περιοχή σας, επικοινωνήστε στο slitzi.info@gmail.com.

νέο σήμα σλίτζι

Το σλίτζι έχει πλέον νέο σήμα-λόγκο.

Ευχαριστούμε τον Ψογκ και την Ειρήνη για τον σχεδιασμό.

Μες το χώμα, εκεί που κανείς δεν τις βλέπει, οι ρίζες πολλαπλασιάζονται, δυναμώνουν, μπλέκονται μεταξύ τους. Χτίζουν τη βάση για τον ήλιο. Προετοιμάζουν την ώρα -που σίγουρα θα έρθει αυτή η ώρα- για να φυτρώσει το λουλούδι.

Συνεχίζουμε.

κι άλλο καλοκαίρι (Editorial από το Μαμπέτι #3)

Μες στην μανιοκαταθλιπτική μητρόπολη, σε μια πόλη και μια χώρα όπου τα πάντα μοιάζουν να 'χουν πεθάνει, όπου και η απλή επιβίωση λογίζεται από πολλούς ως "δώρο", με την αμηχανία και τα ψυχολογικά να 'ναι ο κατακλυσμός που κόβει κάθε ανάσα, μέσα σε αυτό το περιβάλλον έτυχε να υπάρχουμε. Υπάρχουμε και φυσικά θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, όμως ξέρουμε καλά ότι τον τρόπο που θα γίνει αυτό τον ορίζουμε πάνω απ' όλα εμείς.

Είμαστε εδώ, με μέρες γεμάτες πόνο, με μέρες που βλέπουμε να χάνεται ακόμη μία ελπίδα, και ακόμη μία, που τελικά είναι αφάνταστα πιο δύσκολο να ζήσουμε όπως σκεφτόμασταν παλιά. Όμως είμαστε εδώ, και όχι μόνο όλα αυτά που ζούμε δεν γκρέμισαν την παρέα μας, αλλά η παρέα μας έχτισε και χτίζει όλα αυτά που ζούμε. Με απαράβατες ηθικές αξίες γιατί αλλιώς παρέα δεν υπάρχει, κι αν φύγουνε κάποιοι, θα 'ρθούνε περισσότεροι.

Και ξέρουμε πως προφανώς δεν είμαστε μόνοι μας, πως υπάρχουν χίλιοι ακόμα κι άλλοι τόσοι, που ξεγλιστράνε μέσα από όλη την παράνοια και τις νύχτες δεν κοιμούνται, όχι από τύψεις και απόγνωση, αλλά απ' τη φωτιά και τις καταιγίδες που 'χουνε μέσα τους και στα όνειρά τους τρέχουν στους άδειους δρόμους και φωνάζουνε μ' όλη τους τη δύναμη:

ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΕΛΟΙ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ

η πλατεία (Editorial από το Μαμπέτι #4)

Κάποια χρόνια πριν δημιουργηθεί το μπλογκ του σλίτζι, υπήρχε ένα άλλο μπλογκ: η Πλατεία. Κάτι σα μια εξέλιξη των αποτυχημένων προσπαθειών δημιουργίας σχολικής εφημερίδας στο γυμνάσιο, η Πλατεία ήταν το επόμενο -με κλασικά εφηβικό τρόπο- υπερφιλόδοξο σχέδιο του λυκείου. Φυσικά και θα έφερνε επανάσταση στο ελληνικό ίντερνετ κάνοντας τους μαθητές να ορθώσουν ηχηρά τη φωνή τους σε μια κοινωνία που τους περιφρονεί, αποδεικνύοντας πως είναι ικανότατοι να διαχειρίζονται ένα μεγάλο ιντερνετικό περιοδικό με πολυάριθμους συντάκτες, ποικίλες εβδομαδιαίες στήλες (ειδήσεις, αθλητικά, πολιτιστικά) και τολμηρή  πολιτική άποψη. Όλα όσα νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις όταν είσαι 15 χρονών -αλλά είσαι 15 χρονών.

Περιέργως, για αυτό που ήταν, η Πλατεία ήταν ιδιαιτέρως επιτυχημένη. Όχι ακριβώς όπως το είχαμε φανταστεί στην αρχή βέβαια -οι τελικοί της συντάκτες ήταν σαφώς λιγότεροι από τους αρχικούς και πολύ λιγότερο οργανωμένοι απ’ ό,τι τους πρώτους μήνες. Όμως κι έτσι, η κεντρική ιδέα είχε τιμηθεί πλήρως: το μπλογκ αποτελούσε μια «πλατεία» συνάντησης διαφορετικών φωνών (σταθερών μελών και γκεστ εμφανίσεων) που εκφράζονταν η κάθε μία με τον δικό της τρόπο και για τα δικά της ενδιαφέροντα. Έδινε την ευκαιρία σε παιδιά που έγραφαν να διαβαστούν και σε παιδιά που δεν έγραφαν να γράψουν. Ενθάρρυνε το διάλογο κι εκτός του ίντερνετ και, για τον κοντά ενάμιση χρόνο της ύπαρξής της, αποτέλεσε μέσο πνευματικής ζύμωσης αρκετών ανθρώπων.

Κάμποσα χρόνια, μερικές ενηλικιώσεις, ένα νέο μπλογκ, αρκετά έντυπα και πολλές δραστηριότητες αργότερα, είμαστε σε θέση να κοιτάξουμε προς τα πίσω και να διακρίνουμε το τώρα στο τότε και το τότε στο τώρα. Και είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε -με περηφάνια- πως η ουσία δεν έχει αλλάξει.

Η προσωπική έκφραση είναι από τα σημαντικότερα πράγματα που έχουμε. Κι ως κοινότητα, το σλίτζι είναι κι αυτό πλατεία. Μέρος συνάντησης όχι μόνο φωνών, αλλά και διαφορετικών μέσων έκφρασης. Μέσω της συνάντησης, υπάρχει ώσμωση, διάλογος, αμφισβήτηση, ανακάλυψη, εξέλιξη. Εντός της πλατείας, έχουμε βρει τις φωνές μας, τους τρόπους έκφρασής μας και τους εαυτούς μας. Αράζουμε με μπύρες και νηφάλιοι, κοιτάμε ο ένας τον άλλον κι ο καθένας μέσα του, κόβουμε, ξανασμίγουμε, αγκαλιάζουμε τις διαφορές μας και συμπορευόμαστε. Ο αέρας είναι καθαρός. Κι η πλατεία είναι ανοιχτή.