ραμ παμ μπλουμ περερομ

Γη δεν γνωρίζουν τα τραγούδια μου
είναι φωνές που ακολουθούνε τον αέρα
ποτέ τους δεν στεριώνουνε
ξυπνάνε τη νύχτα κοιμούνται τη μέρα

Κι αν κάποτε αγγίξουνε το χώμα
στιχάκια θα θέλουν τη δίψα να σβήσουν
από ανθρώπους που διψάσανε
Κι ύστερα πάλι το χώμα θ'αφήσουν

Πλανιούνται ανάμεσα στα σύννεφα
με τα πετούμενα κάνουν παρέα
Γιατί η ζωή από υψόμετρο
είναι μακράν από της γης πιο ωραία

Μα οταν παιδιά τα τραγουδούν
σε κάποια αμμμουδιά ή αλάνα
γίνονται γήινα πλάσματα
Κάθε ψυχής η μάνα

Κι αν τα τραγούδια μου απλά,
χαζά τα θεωρείτε
τα γράφω μπας και νιώσετε
απλά χαζά να ζείτε

-Ο μάγος του όζοντος