27 - 28 Μαρτίου

27 - 28 Μαρτίου 2014

Οι δύο μοναδικές (προς το παρόν) μέρες της ζωής μου που έχω περάσει στο νοσοκομείο, για εγχείρηση στο πόδι, ενώ μάλιστα, ακριβώς εκείνες τις δύο μέρες, το σχολείο μας έπαιζε (και κανονικά θα έπαιζα και εγώ) στον ημιτελικό και τον τελικό του πρωταθλήματος μπάσκετ της Αθήνας. Την ημέρα του ημιτελικού, εγώ "φιλοξενώ" στο νοσοκομείο τους 2 "συντρόφους σλίτζι". Σε δύο μήνες νταν έχουμε Πανελλήνιες και, έχοντας χάσει τη μοναδική "διέξοδο" από αυτές -που ήταν το μπάσκετ, δεν υπάρχει πλέον καμία ελπίδα, εκτός από το να εμφανιστεί ένα κουμπάκι "skip", να το πατήσω και να βρεθώ κατευθείαν στις 10 Ιουνίου.


27 - 28 Μαρτίου 2015

Μένω σε δικό μου σπίτι, επιτέλους μακρία από την Αθήνα, επιτέλους χωρίς να πρέπει να ξυπνάω 8 το πρωί και, επιτέλους, χωρίς την αηδεία των Πανελληνίων να κυριεύει τα πάντα γύρω μου και να κινδυνεύω να με καταπιεί. Έτοιμάζομαι να φιλοξενήσω και υποδέχομαι και πάλι τους "συντρόφους σλίτζι", όχι στο νοσοκομείο αυτή τη φορά, αλλά σπίτι μου.


Αν δεχτούμε το κάρμα, τότε έκανα κάτι υπερβολικά καλό μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο.
Αν δεχτούμε το ότι "όλα είναι κύκλος", τότε κάτι πολύ πολύ κακό με περιμένει στις 27 - 28 Μαρτίου 2016...

-Ca.Lu