(χωρίς τίτλο..)

Γεια σου, τι κάνεις; Καιρό έχουμε να τα πούμε.

Καιρό έχουμε να ανταλλάξουμε τυπικά λόγια

να χαμογελάσουμε ψεύτικα ο ένας στον άλλον

να κρύψουμε τα αληθινά μας συναισθήματα

τις αληθινές μας επιθυμίες.

Καιρό έχουμε να τις μπαζώσουμε μέσα μας, μέσα στις σαπισμένες και βρώμικες ψυχές μας, και στη συνέχεια να πάρουμε βενζίνη και να τις κάψουμε της γαμημένες. 

Αυτό κάνουμε καθημερινά φίλε μου. Καταντούμε την ομορφιά της ανθρώπινης επαφής σε μια απέραντη, αβάστακτη ταφόπλακα. Τα ονόματα μας, χαραγμένα πάνω της. 

Η παλλώμενη καρδιά μου φτύνει καθημερινά αίμα μοναξιάς, το οποίο ρέει στο υπόλοιπο κορμί μου και καταλήγει ως κρύο, μάτταιο δάκρυ που αγγίζει την επιφάνεια του προσώπου μου. 

Δεν επιζητώ σωτηρία. Η επιθυμία για επαφή πέθανε μαζί με την αισιοδοξία μου. Η ανάγκη της όμως, όχι. 

Γι'αυτό δεν θα σηκώσω το τηλέφωνο.
Δεν θα απαντήσω χαμογελώντας.
Δεν θα ρωτήσω τα νέα σου.
Δεν με ενδιαφέρουν.
Θέλω κάτι αληθινό, κάτι ουσιαστικό.
Και έτσι, ίσως καταφέρω κάποτε, να με ξανα αγαπήσω. 

-M