στο βουνό

Γιατί ρε φίλε, εμείς όποτε θέλουμε, φοράμε τα μποτάκια μας, παίρνουμε τη σκηνή μας και ένα σλίτζι και φεύγουμε για το βουνό.

Τα club σας, τα mall σας, τα υπερσύγχρονα γήπεδα και οι ουρανοξίστες σας, φαντάζουν -από εκεί ψηλά- τόσο πολύ μικρά, όσο οι ψυχές όλων σας που κάθεστε και σπαταλάτε τη ζωή σας σε αυτά.

Και στο βουνό, ξέρετε, δεν έχει καν φώτα να μας κρύβουν τα αστέρια.

Τα κοιτάμε και σκεφτόμαστε πόσο μικρούληδες είμαστε, πως και μόνο που γεννηθήκαμε και κάθε μέρα είναι δική μας, είναι σα να γράφουμε ένα παραμύθι και ταυτόχρονα να είμαστε οι ήρωές του.

Καταλαβαίνουμε κιόλας πόσο γελοία είναι πράγματα όπως πχ οι λογιστές, οι επαγγελματίες πολιτικοί ή οι σιδερογροθιές.

Δεν ασχολούμαστε με αυτά, εμείς συχνάζουμε σε τρένα, σε σπίτια φίλων, σε αυτοσχέδια ατελιέ και studio.

Είμαστε γλάροι, αλλά όταν χρειαστεί γινόμαστε λύκοι.

-Canis Lupus.