καταστρωμα

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι.
Υπάρχουν πολλοί γλάροι.
Είναι εκείνοι που περνάνε όλη τους τη ζωή στον Πειραιά
και μόλις έρθει πλοίο, τρέχουν από πίσω και ζητιανεύουν φαί.
Άλλοι πετάνε, κανονικά.
Είναι και άνθρωποι που μόλις φτάνει το πλοίο στον Πειραιά και ξημερώνει
κάθονται στο κατάστρωμα και βλέπουν τηλεόραση
επαναλήψεις του '90 ή Παπαδάκη..

-cA.lu

ο στιχουργός

Κάποιο Σαββατόβραδο ψυχρό

ή μια Δευτέρα ενός Αυγούστου

ημίφως και κλεισούρα και ποτό

κι ο στιχουργός πεθύμησε να γράφει τους καημούς του

Θυμήθηκε ξανά το χθες

μετά από μήνες ή χρονιές

σε μια στενή σανίδα

και δες τον αντιμέτωπο

μονάχο του στο μέτωπο

με τη λευκή σελίδα

Πρέπει να ‘φτασε Παρασκευή

γύρω στα μέσα Οκτωβρίου

Ακόμα η σελίδα του κενή

κι αυτός στην αποπνικτική οσμή του δωματίου

Απ’ την αδράνεια για να βγει

κείνο το κάτασπρο χαρτί

είχε νομίσει λύση

μα πλέον ο ακατάστατος

ο χώρος ο δυσδιάστατος

τον είχε φυλακίσει

Κόντευε να φτάσει Κυριακή

με άνοιξης θερμοκρασία

κι από το σπίτι αυτός χωρίς να βγει

να κυνηγάει μια φτηνή ομοιοκαταληξία

Οι μέρες πώς περνούσανε

και σ’ όσους τον ρωτούσανε

για την παλιά δουλειά του

έλεγε πως ωρίμαζε

η τέχνη του κι ετοίμαζε

το αριστούργημά του

Σαν να επιταχύνουν οι καιροί

και στο αυτί να του φωνάζουν

ούτε Δευτέρα ούτε Κυριακή

οι μέρες λίγες ώρες μέχρι τ’ αύριο φαντάζουν

Μα στίχος δεν του ‘ρχότανε

να γράψει τι σκεφτότανε

και ένιωσε μια θλίψη

κι ευθύς ενθουσιάστηκε

γιατί ξανααισθάνθηκε

κι αυτό του είχε λείψει

Κι έρχεται ξανά στο λογισμό

παλιά που της ζωής τον τοίχο

σκαρφάλωνε το κάθε δειλινό

κι από την άλλη έβρισκε τον πιο βαθύ του στίχο

Όμως η σκέψη της ζωής

τον τρόμαξε και είπ’ ευθύς

“γω τη ζωή την είδα”

και τις αφέλειες άφησε

κι αμέσως ξανακάθισε

μπρος στη λευκή σελίδα.

-ψ.ψ.

ρακή

το όλο θέμα, είναι το ποσοστό της ρακής στο αίμα μας
όσο πιο μεγάλο, τόσο πιο καλά

αλλά είναι και τι την κάνει ο καθένας
όχι να την κατουράς
να την κάνεις αποφάσεις-αναμνήσεις-πίστη-συγγνώμες-φιλίες-ελπίδα-θάρρος
να την κρατάς πάντα μέσα σου
και να πίνεις κι άλλη
μέχρι που το αίμα σου να μπορεί να θεωρηθεί αλκοολούχο ποτό
"ορίστε κύριε, πιείτε λίγο από το αίμα μου
μέσα του είναι η ιστορία μου
όχι αυτή που πήρα από τη μαμά μου, αυτή που έφτιαξα μόνος μου"

ντάξει πάντως δεν είναι μόνο με τη ρακή αυτό
και με τσίπουρο και με ούζο και με κρασί ξερωγώ
και με άλλα ίσως
όχι με τα πάντα όμως
ας πούμε με βότκες και τέτοια, όχι
σίγουρα όχι

και με τις αγκαλιές μπορεί να γίνεται
πολύ καλή εφεύρεση η αγκαλιά..
τι να τον κάνεις τον τροχό
αν εκεί που θα φτάσεις
δεν έχεις κάποιον να αγκαλιάσεις;

να πιεις μαζί του και μια ρακή
και, τσακ, πάνε όλες οι εξουσίες του κόσμου
άμα το προχωρήσεις αρκετά όμως, σε πάνε φυλακή
οπότε, τσουκ, τη γλιτώνουν πάλι οι εξουσίες

τέλος πάντων, ναι αυτό, το να πίνουμε ρακές.
νομίζω κιόλας
ότι ο μικρός μέσος όρος περιεκτικότητας ρακής στο αίμα των ανθρώπων
μπορεί να' ναι και το βασικό μας πρόβλημα

-cA.lu